Minor: Audio Visual Design, Hogeschool Utrecht
Kan je Me Helpen? (Nederlands)
Gebaseerd op een foto van Adriana Loureiro Fernandez voor de New York Times. Deze riep veel vragen op over de omstandigheden waarin de afgebeelde familie zich bevond. En de vraag: hoeveel invloed hebben wij als individueel over onze omstandigheden? Kunnen wij deze verbeteren, of kijken we machteloos toe? Hebben wij meer keuze dan onszelf afleiden met een bordspel?
Het eerste wat ons opviel over de foto die we hadden uitgekozen was het vreemd-uitziende contrast tussen de keuze die de familie in de foto maakte en de situatie waarin zij zich bevonden. Het was al snel duidelijk dat deze mensen aan deze omstandigheden gewend waren geraakt. Toch was het een vreemd aanblik.
Ons eerste idee baseerde wij direct op de foto, maar dit keer vanuit onze belevenis wereld. Om het gevoel van machteloosheid te weergeven, ontwierpen wij een installatie waar de bezoeker geen andere keuze zou hebben dan de aankomende problemen te negeren.
We ontwierpen een scherm die het zichtbare probleem zou blokkeren terwijl de audio zou insinueren dat er echter nog niks verandert was.
Tijdlijn
Prototype I
Een filmpje van stock videos om een sfeer impressie te geven van ons idee.
Feedback:
We kregen op dit prototype een positieve reactie. De impressie was duidelijk. Natuurlijk moest alles nog uitgewerkt worden. Tijdens het meemaken van dit prototype werd het erg duidelijk dat de knop, en het bedachte "IGNORE" scherm wel erg belangrijk was om de boodschap duidelijk te maken.
Protoype II
Een prototype met audio uitgewerkt, special effects en een experiment met het projecteren op de grond
Feedback:
Deze vervolg stap was een logische keuze. Dit keer was de uitwerking wat logischer. Het geprojecteerde gras zorgde voor een 'immersive experience' en sound panning werkte goed.
Prototype III
Weinig verandering behalve de toevoeging van de "Makey Makey" knop.
Feedback:
Er moest meer verandering komen in het prototype. Ondanks dat er een knop was toegvoegd, was de kwaliteit van het werk nog erg zoals prototype II. Het was duidelijk dat er niet genoeg voortgang was geweest op dit moment.
Het werd duidelijk na Prototype III, dat de samenwerking in de groep toch niet zo soepel ging als we hadden gehoopt. Samen met Chris, heb ik een plan gemaakt zodat het werk eerlijker werd verdeelt. In de foto's hieronder zijn de notities en schetsen van deze periode.
Ik begon zelf ook mijn eigen zwaktes te leren kennen. Als ik bijvoorbeeld bezig was met beelden ontwerpen liet ik weinig van me horen en was het moeilijker om mij te bereiken. Ik raakte mezelf snel kwijt in het proces wanneer ik werkte en daardoor was het soms moeilijk voor mij om een taak zomaar uit handen te geven. Pas op het laatste moment lukte het mij echt om wat meer op mijn communicatie te letten.
Tijdens de eerstvolgende les, na het derde prototype, lukte het mij niet om nog verder te gaan met ons originele idee. Ik besloot toen de plannen te schrappen, en ontwierp een nieuwe installatie met twee verschillende perspectieven.
Na het maken van dit prototype, werd het makkelijker om de taken te verdelen. Dit keer hadden we het machteloze gevoel laten zien door twee verschillende situaties zij aan zij te weergeven. We maakten op deze manier de boodschap subtieler zonder dat deze verloren ging.
Door het idee vanuit een ander standpunt te bekijken was het veel makkelijker om de feedback toe te passen. Vanuit medestudenten en docenten kreeg ik hierdoor ook een positieve reactie.
Vanaf dit punt, begonnen we het idee helemaal uit te werken. Ik denk dat het met meer tijd een mooie installatie was geworden. Maar ik was toch erg tevreden met het eindresultaat.
Na het maken van het beeld voor de verschillende scenes, had Chris ze samengevoegd in Adobe Premiere, en effecten toegevoegd om de rampen voor het onbewoonde eiland te verduidelijken.
Als ik meer tijd had gehad, had ik graag meer beweging toe willen voegen in de animaties. Voornamelijk de animatie waar protesterende mensen tevoorschijn komen. Ook had ik graag meer met special effects geëxperimenteerd in After Effects om de animaties dramatischer over te laten komen.
Toch was de uiteindelijke projectie duidelijk voor de bezoekers: de boodschap was duidelijk en het zag er prettig uit, als een spel. Het was erg leuk om deze reactie te zien.